Tijdens de themabijeenkomsten zullen "verhalen" van ervaringsdeskundigen waarmee we gesprekken hebben gevoerd, worden verteld in sketches, liedjes en monologen. Op deze pagina zullen we regelmatig teksten publiceren die ook tijdens de themabijeenkomsten te horen zullen zijn. De voorstelling kan worden verzorgd in het Nederlands of het Limburgs. Voor de Limburgse teksten klik hier.

ZELF SCHULD

Je zou ’t uit willen schreeuwen, maar houdt toch je mond
Als een schaap voor de leeuwen, houdt je je mond
Toch zou ik graag willen zeggen, dat ’t even niet gaat
Ik praat maar mee als ze praten, weet wat gebeurt
Ik lach maar mee als ze lachen, want ik weet wat gebeurt
Als ik zou zeggen dat ’t even nu niet zo lekker gaat

Eigen schuld, dikke bult, je bent ’t zelf schuld
Ze zeggen: eigen schuld, dikke bult.
Had je dit of dat gelaten, heb je ’t echt niet in de gaten, zelf schuld

Je wilt eens graag even praten, de sores even kwijt
Voelt je alleen en verlaten, je hoofd zit vol met spijt
Dus blijf je verder zwijgen, dan doet niemand je pijn
Je droomt alleen van die dromen, van wat er gebeurt
Je hoopt op dat je kunt hopen, dat iets gebeurt
Maar je zwijgt, want dan doet niemand je pijn

Eigen schuld, dikke bult, je bent ’t zelf schuld
Ze zeggen: eigen schuld, dikke bult.
Had je dit of dat gelaten, heb je ’t echt niet in de gaten, zelf schuld

EEN TAS EN EEN LEREN JAS

Hij liep bij ’t station en zocht iets in zijn tas
Net als toen ook nu weer zo’n bruine leren jas
Ik zwaaide naar ‘m en hij keek verbaasd toen hij me zag
En lachte net als vroeger met ‘n volle brede lach
De oudste van vier kinderen, de snelste van de straat
En ieder weekend werkte hij zich toen al uit de naad
Zijn vader onderwijzer, hij best aardig om te zien
Ze woonden om de hoek bij ons op nummer zeventien.

En alles wat hij heeft zit in die kleine plastic tas
Die hij ’s nachts verstopt in de gevonden leren jas
Hij droomt nog wel van vroeger maar dat komt steeds minder voor
Hij zegt niet veel, hij klaagt niet, en loopt eenzaam zoekend door

Hij zat nog vol verhalen, zocht ’n foto in z’n tas
Veegde langs zijn mond met de mouw van z’n jas
‘n Zoontje net als hij dat vrolijk naar z’n vader lacht
’t Kan zo anders lopen als wat je zelf ooit had bedacht
Toen op ’t werk ’t tegen zat, hing hij thuis maar op de bank
En net als onverwacht bezoek kwam bij hem de drank
Daarna ging ’t snel, de zakken vol met goede raad
Nog even bij zijn broer gewoond maar daarna toch de straat

En alles wat hij heeft zit in die kleine plastic tas
Die hij ’s nachts verstopt in de gevonden leren jas
Hij droomt nog wel van vroeger maar dat komt steeds minder voor
Hij zegt niet veel, hij klaagt niet, en loopt eenzaam zoekend door

DOE IETS

Als de rekening op rood staat,
en je voelt dat ’t niet goed gaat, dan doe iets.
Als de brieven blijven komen,
en je durft niet meer te dromen, dan doe iets.
Als weer alles anders uitpakt en de moed je in de schoen zakt,
door de sores en de zorgen niet meer denken wilt aan morgen,
ik zeg je maar een ding: doe iets

Doe iets, en steek je hoofd niet in ’t zand.
Doe iets, met het teken aan de wand.
Doe iets, want met niets doen los je helemaal niks op.
Doe iets, met dat jeuken van je handen.
Doe iets, met dat bijten op je tanden.
Doe iets, of je slaat je later zelf flink voor je kop, dus doe iets.
Doe iets, doe iets, doe iets, doe iets.

Als er iemand in de kou staat,
en je voelt dat dat niet goed gaat, dan doe iets.
Als je iemand ziet met vragen,
en de onrust blijft maar knagen, dan doe iets.
Zet die ene stap naar voren en laat even van je horen,
om de sores te beperken, laat iets zien of laat iets merken,
ik zeg je maar een ding: doe iets

Doe iets, en steek je hoofd niet in ’t zand.
Doe iets, met het teken aan de wand.
Doe iets, want met niets doen los je helemaal niks op.
Doe iets, met dat jeuken van je handen.
Doe iets, met dat bijten op je tanden.
Doe iets, of je slaat je later zelf flink voor je kop, dus doe iets.
Doe iets, doe iets, doe iets, doe iets.