Feitjes en ervaringen

Ieder huishouden betaalt heffingen aan de gemeente. Denk aan rioolheffing en de afvalstoffenheffing. Aan het waterschap betaalt u waterschapsbelasting. Huishoudens met een inkomen op bijstandsniveau komen meestal in aanmerking voor kwijtschelding van lokale lasten. Ook huishoudens met een inkomen net boven bijstandsniveau kunnen soms (gedeeltelijke) kwijtschelding krijgen. Kwijtschelding van heffingen vraagt u aan bij uw gemeente en waterschap. Meestal zit bij de nota al een formulier waarmee u het kunt aanvragen.

Krijgt u te maken met onverwacht hoge kosten en kunt u deze niet betalen van uw uitkering of loon? Dan kunt u een beroep doen op individuele bijzondere bijstand. Uw gemeente kan dan de kosten vergoeden voor bijvoorbeeld een babyuitzet, de extra kosten voor een maaltijdvoorziening of voor bewindvoering. Of u voor bijzondere bijstand in aanmerking komt, hangt af van uw inkomen en uw vermogen.

Bent u tussen de 21 jaar en de AOW-leeftijd en moet u langdurig rondkomen van een minimuminkomen zonder zicht op een hoger inkomen, dan kunt u in aanmerking komen voor de individuele inkomenstoeslag. Dit is een jaarlijkse toeslag. Ook mensen met een laag inkomen uit werk hebben hier recht op. De gemeente bepaalt tot welk inkomen er recht is op de toeslag, hoe lang u al van dit inkomen rond moet komen (de zgn. referteperiode, meestal 3 of 5 jaar) en de hoogte van de toeslag. De gemeente toetst per huishouden of er recht is op deze toeslag.

Neem voor hulp bij schulden contact op met de gemeente. De gemeente is verplicht te helpen. Zij verzorgen of zelf de schuldhulpverlening of hebben dit uitbesteed en verwijzen door naar de juiste plek. Elke gemeente heeft hulp op een andere manier georganiseerd.
De gemeente helpt iemand met schulden niet alleen met financiële problemen, maar ook met problemen die daarmee samenhangen. Bijvoorbeeld problemen met het vinden van werk of problemen binnen het gezin.

Ouderen die van alleen AOW moeten rondkomen – naar schatting een kleine half miljoen mensen – hebben het niet breed. Zolang ze gezond zijn en in een normaal huis wonen, moeten ze het met wat Hollandse zuinigheid kunnen redden. Maar voor een groeiende groep ouderen met uitsluitend AOW wordt rondkomen moeilijk of ronduit onmogelijk.

Je staat op een kruispunt in je leven. Er is een grote verandering in je uitgaven of inkomen. Je bent getrouwd, gescheiden, weduw(e)(naar) of werkloos geworden, arbeidsongeschikt geraakt of je hebt kinderen gekregen of je krijgt opeens extra hoge (zorg)kosten door ziekte. De aanpassing aan deze nieuwe situatie is soms moeilijk of niet snel te realiseren (denk aan verhuizing of opzeggen contracten) en daarmee kunnen schulden ontstaan.

Als je maandelijkse inkomsten lager zijn dan het bedrag van je vaste uitgaven zoals huisvesting, energie en water, blijft er geen geld meer over voor je basisbehoeften zoals voedsel en kleding. Om te kunnen (over)leven moet je geld lenen. Dit worden ook wel overlevingsschulden genoemd.

Drie van de tien senioren hebben geen eigen vermogen of spaargeld. Zij komen sneller in de problemen bij een tegenvaller.

Onderneem snel actie. Schuldenproblemen kunnen erg ingewikkeld zijn, maak gebruik van de hulp die er is!

Als er bijvoorbeeld weer een deurwaarder voorbij was gekomen en je krijgt brief van de politie dat ze je willen gaan gijzelen. Dat zijn de momenten dan voel je je beknepen en denk je wat gebeurt er morgen, wanneer komen ze me van mijn bed aflichten. Wanneer halen ze het huis leeg. Dat zijn de momenten dat je wakker ligt. En dat je zo iets hebt van… wat nou? Hoe ga ik dit oplossen? En dan zit je er eigenlijk al zo ver in dat je het niet meer opgelost krijgt. In elk geval niet zelf.

Als je in de schulden zit, probeer hulp te zoeken. Ga naar de gemeente. Ben niet bang. Ik weet niet de aantallen in Nederland, maar je bent niet de enige… absoluut niet. Er zijn mensen die wonen in een heel dik huis en die hebben toch geen cent te makken. En ja, wat is status? Mensen houden een masker voor en denken dat het allemaal wel goed komt, maar ik kan je zeggen: het gaat niet goedkomen. Je komt alleen maar verder in de problemen, tot je er echt niet meer uit komt.

Maar wij merkten… wij… Je merkt op een gegeven moment dat als er gezamenlijk geld uit moet gegeven worden, dat het geld er niet is. Dat er gevraagd wordt om iets voor te schieten. En dan heeft zij er best wel een heel plausibel verhaal bij. Maar als dat een paar keer is gebeurt dan weet je best… Daar is, daar is iets meer structureels aan de hand.

tekst

Als ze de boodschappen niet meer pint, dan weet ik ze geld uit de automaat gehaald heeft op de dag dat de uitkering werd gestort… Voordat de huur betaald is. Want zij moet geld hebben voor de boterhammen voor de kinderen, en als de huur er van af is dan krijgt ze het misschien niet meer uit de automaat. Dat, dat zijn signalen. Of dat je merkt dat ze ergens nee op zegt, waar je van weet dat ze het eigenlijk heel leuk vindt, dat is ook een signaal. En de kinderen, de kinderen geven ook die signalen. Van eh: “oma, mamma kan dat niet betalen”.

Ook heel krom. Als ik een schuldeiser bel en ik zeg, ik kan tien euro per maand aflossen. Dan zeggen ze: dat kan niet. Je gaat honderd euro betalen anders komt er 600 euro bovenop. Als een bewindvoerder… die kan allemaal bedragen van tien euro af gaan lossen. Dat is een heel krom systeem.

Ik kreeg wel eens bezoek en dan zagen ze dat ik niets in huis had staan. En ik weet nog dat een vriend kwam en die zei tegen mij: zo, vlaai en geen bank. Toen zei ik: volgende keer hebben we een bank en geen vlaai, weet je wel, zo met een gekke slag. Maar ja goed, ik had niet veel in huis… dat is toch niet belangrijk. Ik heb toen geleerd, dat het niet belangrijk is wat je hebt. Het is belangrijk wie je bent.

Kijk weet je, toen ik in de schuldsanering terecht kwam toen was er in een keer heel veel rust. Er viel niets meer in de bus, dat werd geregeld.

Mijn sociale leven gaat er eigenlijk aan onderdoor. Je kunt eigenlijk niets. Ik bedoel, ik kan nooit ergens naar toe. Ik ga niet naar de film, ik ga niet naar een terrasje. Als iemand me nu zou bellen en zegt: ik ben zaterdag jarig, kom je langs, dan heb ik een probleem.

Het ergste vond ik de deurbel. De bel die kan gaan, en dan is het niet de bel dat iemand op bezoek komt, maar de bel dat een incassobureau of erger, een deurwaarder aan de deur staat. Dus ik was altijd heel blij als het vijf uur was, want dan had ik mijn rust. Of weekend natuurlijk.

En ik durfde ook niet bij pappa en mamma aan te kloppen met hoe erg het eigenlijk was, want ik schaamde mij eigenlijk ook kapot hoor maar… hoe ik… wat ik klaargespeeld had. Want ik weet donders goed eigenlijk hoe ik het moet doen. Maar… ik heb het niet gedaan.